Öfke
Zaman zaman dışarıdan çok belli olmasa da içten içe yapılanlar ya da yapılmayanlar, söylenenler ya da söylenmenlerden dolayı öfkelendiğimi hissediyorum. Mizaç olarak sakin bir yapıya sahip olmam sebebiyle böyle zamanlarda öfkemi ve kaynağını sorgularken buluyorum kendimi. Neden öfkelendim şimdi?
Öfkenin genel de ikincil bir his olduğunu söylerler. Yani altta yatan başka bir kök neden olmalı. Çaresizlik hissi. Başarızlık düşüncesi. Peki bu çaresizlik düşüncesi nereden geliyor? Neden başarısız olduğumu düşünüyorum? Hakim olmaya, yönetmeye çalışmaktan ya da doğruluğumu, haklılığımı ispat etme arzusundan.
Annem hep ‘Haklı olmak mı mutlu olmak mı istersin?’ diye sorardı. Mutlu olmak istiyorum. Kendimin de dahil olmak üzere hiçbir şeyin mâliki ya da meliki değilim. Belki bunu daha sık hatırlamak gerek. Haklı olduğun zamanda bile münakaşa etmemek tavsiye ediliyor. Çünkü Hak da hakikat de ortada. Doğruyu, hakikati söylerim ama işittirecek olan ben değilim. Kör olan gözler değildir, kalpler kör olur. Kalplerini mâliki de meliki de ben değilim.
Âl-i İmrân, 26
